[7'x] betting lover พนันได้เลย...ว่าคุณจะรักผม

                             
คิไรส์ ไฮสกูล
โรงอาหาร

  โอ้ย น่าเบื่อจังเลยยย ทำไมร.ร.นี้ถึงไท่ทีเลนต่อแถวสำหรับนักเรียนวีไอพีแบบที่อังกฤษนะ  พักกลางวันทีไรคนก็แห่กันมาเข้าแถวจนยาวเหยียดไปถึงทางช้างเผือก  แล้วเรื่องอะไรคุณหนูเมอร์เมดซึ่งเป็นถึงลูกสาวเพื่อนเจ้าของร.ร.นี้จะมายืนเมื่อยหน้าแข้วต่อคิวกับพวกกระจิ๊กกระจ๊อยด้วยล่ะด้วยล่ะ คนอย่างฉันไม่เคยต้องสัมผัสกับคำว่ารอหรอกนะ เพราะงั้นขออณุญาติใช้วิธีเดิมๆแล้วกัน ฉันหิว!

วืดดด

แซงซะเลย ไม่มีใครก้าว่าฉันอยู่แล้วล่ะ
ฉันเป็นใคร!
"เอ๊ะ! เธอ แซงนี่นา ทำไมไม่ไต่อคิวล่ะ"
เสียงแจ้วๆของใครสักคนดังอยู่ด้านหลังฉันทำให้ฉันต้องส่งสายตาพิฆาตไปให้
ชิ้ง!(-_-)+
"อุ้ย! คุณหนูเมอร์เมด ขอโทษค่ะ เชิญแซงได้ตามสบาย>_<"
หึ ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใค
"คิดว่าขอโทษแล้วจะหายเหรอ ฮึ่ย! ไม่มีอารมณ์จะต่อแถวแล้ว เอ้า! เอาเงินนี่ไป"ฉันควักแบงค์ร้อย1ใบยัดใส่มือยัยหน้ากะปิทะเล
"ซื้อสปาเก็ตตี้หมรมควันโรยชีสเยอะๆ มาให้ฉันที่ห้องเียนด้วย อ้อ! หมูเอาแบบที่ไม่ติดมันเลยแม้แต่นิดเดียวนะ แล้วก็ต้องเพิ่งโดนฆ่ามาเมื่อเช้า ถ้าผิดไปจากที่สั่งล่ก็ เธอเจอดีแน่"
"ค่ะๆ ได้ค่ะ (>_<)"
"ดีมาก ไปล่ะ"
แล้วฉันก็สะบัดก้นออกจากแถวมาได้อย่างสวยงาม ในโรงอาหารนี่คนเยอะจะตายไป
แย่งอากาศหายใจกันกันชัดๆ
ใคเป็นโรคเรื้อนโรคเกลื้อนอะไรบ้างก็ไม่รู้ เรื่องอะไรฉันต้องมากินข้าวรวมกับคนพวกนี้ล่ะ
กินคนเดียวสวยๆ บนห้องดีกว่า ไม่ต้องแย่งที่นั่งกับใครด้วย เชอะ
-----------------------------------------------------------------------------
ตั้งนิยายนี้เผื่อคนที่ยังไม่ได้ซื้ออ่านนะคะ ><